Tip 2 diyabetes mellitus hastalarında tedavi yöntemleri, glisemik kontrol ve diyabet komplikasyonları ile depresyon ve anksiyete riski arasındaki ilişki
Serkan Günalay1, Emin Taşkıran2, Bilgin Demir3, Semiha Erdem2, Haluk Mergen1, Harun Akar2
1İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Aile Hekimliği Kliniği, İzmir, Türkiye
2İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İç Hastalıkları Kliniği, İzmir, Türkiye
3İzmir Foça Devlet Hastanesi, İç Hastalıkları Kliniği, İzmir, Türkiye
Anahtar Kelimeler: Anksiyete; depresyon; diyabetes mellitus; hastane anksiyete ve depresyon ölçeği.
Özet
Amaç: Bu çalışmada tip 2 diyabetes mellitus (DM) hastalarında depresyon ve anksiyete risklerinin ve uygulanan tedavi yöntemleri ile depresyon ve anksiyete riski arasındaki ilişkinin saptanması amaçlandı.
Gereç ve yöntemler: Tip 2 DM tanısıyla takip edilen 128 hasta (58 erkek, 70 kadın; ort. yaş 60±10.8 yıl; dağılım 30-80 yıl) çalışmaya dahil edildi. Hastalara sosyodemografik özelliklerini, hastane anksiyete ve depresyon ölçeğini ve DM için kullanılan tedavi yöntemlerini sorgulayan bir anket uygulandı. Hastaların boy, kilo ve glikozile hemoglobin değerleri kaydedildi.
Bulgular: Hastane anksiyete ve depresyon ölçeği anksiyete alt ölçeği (HAD-A) ve hastane anksiyete ve depresyon ölçeği depresyon alt ölçeği (HAD-D) ortalama puanları sırasıyla 7.52±4.6 ve 7.98±4.4 idi. Toplam 39 ve 63 hasta sırasıyla HAD-A ve HAD-D’de eşik puanı aştı. Ortalama anksiyete puanı yalnız insülin ile tedavi edilen hastalarda oral antidiyabetik veya hem oral antidiyabetik hem de insülin ile tedavi edilenlere göre daha yüksekti. Daha önce hiperglisemik akut komplikasyon görülen hastalarda görülmeyenlere göre anksiyete riski daha yüksek idi.
Sonuç: Çalışmamızda tip 2 DM hastalarının yönetiminde alışılagelmiş hasta takibinin ötesinde psikiyatrik yardımın önemi ortaya konuldu.